In een vorig artikel legde ik uit dat aanbidden in essentie niets te maken heeft met zang en muziek, maar met ontzag en eerbied voor God. Wat zegt de Bijbel dan wel over zingen en musiceren?
Van begin tot eind staan er tal van voorbeelden in de Bijbel waarin wordt gezongen, gejuicht, gedanst en gemusiceerd. En niet alleen bij vreugdevolle gebeurtenissen, maar ook bij rouw en verdriet en als tijdverdrijf of vermaak. Ook in de tempel werd gezongen en muziek gemaakt. Het is dus wel degelijk een Bijbels principe! Maar het is wel goed om daarbij naar de betekenissen van sommige van de gebruikte woorden te kijken.
Allereerst is er het Hebreeuwse begrip ‘shyr’ (‘sjier’) dat zingen, bezingen, toezingen, loven en musiceren betekent. Het werkwoord komt meestal in gebiedende wijs voor (zíng!) en is daarmee een opdracht tot loven.
Het is dus in zekere zin geen keuze en ook niet afhankelijk van hoe je je voelt, wat je denkt of wat je omstandigheden zijn. Paulus en Silas bijvoorbeeld, zongen lofliederen voor God terwijl ze in de gevangenis zaten (Handelingen 16:22-34) en Jezus citeerde hangend aan het kruis een psalm…
Halleluja
Daarnaast is er het Hebreeuwse werkwoord ‘hallél’ (of ‘halleel’) dat juichen, toejuichen, jubelen betekent. Dit woord komt veelvuldig voor in de Bijbel, waaronder in de Psalmen. Hallél herkennen we in ‘halleluja’: prijs de Heer! Het woord is afgeleid van het zelfstandig naamwoord ’tehillah’ dat lof, lofzang en roem betekent. Meestal is het God die geprezen wordt, maar soms ook mensen of de Wet.
Het hallél zelf is niet zozeer een lied dat gezongen wordt, maar meer een gebed van een aantal psalmen (113-118). Het wordt uitgesproken tijdens de erediensten op bijna alle Joodse feestdagen en heeft zijn oorsprong in het brengen van het Pesach-offer. De enige keer dat in de Bijbel van Jezus wordt geschreven dat hij ‘zong’ is na afloop van het Pesachmaal, dus naar alle waarschijnlijkheid het ‘hallél’ (Mattheüs 26:30).
In de kern gaat het namelijk om God te eren en te verhogen met je woorden en eveneens zegenende woorden uit te spreken naar de mensen om je heen.
Loven en prijzen
Dan is er het woord ‘barak’ (of als naam: Baruch), wat betekent: zegenen en goede dingen over iemand uitspreken. Dit woord komt zelfs bijna 300 keer voor in het Oude Testament! Dit wordt vaak vertaald met: loven.
Een ander veelvoorkomend woord voor loven (meer dan 100 keer in de Bijbel) is ‘yadah’ waarin we ‘Juda’ herkennen: de prijzende. Soms betekent het ook belijden of danken. Hieraan verwant is het woord ’thoda’: lofoffer of dankzegging. Dit kan zowel een fysiek offer (dier) betreffen als een gesproken of gezongen offer.
In het Grieks (NT) wordt gesproken van ‘eulogeoo’, dat zowel prijzen, loven, zegenen en dankzegging betekent. De eerste twee woorden worden veelal gebruikt voor het spreken van goede woorden over God, de laatste twee betreffen woorden van God naar mensen of van mensen onderling. Het woord ‘eucharistia’ betreft dankzegging en uiting van dank, veelal richting God.
Tenslotte is er het Griekse woord ‘doxazoo’ dat prijzen, eren, verheerlijken betekent. Dit woord komt het vaakst voor! Meestal heeft dit betrekking op God, waarbij bijvoorbeeld de schare Hem verheerlijkt. We worden zelf ook hiertoe opgeroepen, maar ook omstandigheden kunnen Hem verheerlijken.
Nu kunnen al deze loftuitingen uiteraard begeleid worden met muziekinstrumenten, maar dat hoeft niet. In de kern gaat het namelijk om God te eren en te verhogen met je woorden en eveneens zegenende woorden uit te spreken naar de mensen om je heen. Wees zo gezegend!
© Manna Meditatie
Lees ook:
Bron: https://gloriaenkyrie.wordpress.com/2015/12/10/de-bijbel-over-muziek-het-oude-testament/