Sinds de Nederlandse regering de bevolking heeft opgeroepen vooral binnen te blijven en sociaal contact met anderen te vermijden, heeft de kerk ineens een ‘interne’ crisis: hoe kun je de wekelijkse samenkomsten vormgeven zonder samen te komen?
Zelfs in oorlogstijd gingen de kerkdiensten gewoon door, stond onlangs in een krant opgetekend. Maar in deze oorlog tegen een onzichtbare vijand, namelijk een virus, staat de eeuwenoude traditionele kerkelijke samenkomst in Nederland ineens te schudden op haar grondvesten.
Sommige kerken beperken nu het aantal gasten in het gebouw tot een maximum en eisen daarbij een zekere fysieke afstand tot de andere bezoekers, andere kerken organiseren een digitale samenkomst met minimale mensen die via internet of livestream te volgen is of verwijzen door naar tv- of radio-uitzendingen, en weer andere kerken adviseren haar leden bijeen te komen in kleine (huis)groepen. Als alles wat eeuwenlang zo gewoon en vertrouwd was er ineens niet meer is, moeten we op zoek naar alternatieven. Of…
Waarschuwende droom
Precies een jaar geleden ontving ik van God een bijzondere droom waarin een slang en een wiegje op het podium stonden van onze kerk. De slang was zwart-wit geblokt en lag rustig opgerold naast het wiegje waarin een baby lag. Iemand uit de zaal kwam naar voren om de slang in beweging te krijgen, maar dat lukte niet. Na verloop van tijd verslapte de aandacht van de aanwezigen. Ineens bemerkten we dat de slang verdwenen was, waarna iedereen in paniek raakte en de kerkzaal uit vluchtte.
Men zocht naar de slang en nam hun toevlucht in de huizen die bergopwaarts waren gebouwd; alle huizen bouwden voort op het dak van de vorige (ondergelegen) huizen. Ikzelf bleef achter bij het kindje. Vervolgens kreeg ik deze gedachte: “Alle aandacht ging uit naar de ‘vijand’, maar ‘het kind in de kribbe’ is uit het oog verloren”.
Betekenissen
In de daaropvolgende dagen liet God me zien wat de verschillende betekenissen waren: de zwart-witte kleuren van de slang verwijzen naar het Griekse denken: ongenuanceerd, rechtlijnig, en de patronen verwijzen naar het ‘hokjesdenken’ en kerkelijke vormen en structuren. De slang bleek een adder, de enige giftige slang in Nederland, en verwijst tevens naar de farizeeën die van de buiten wel ‘schoon’ lijken, maar dat van binnen niet zijn, ofwel: huichelarij.
Misschien is dit corona-virus wel een kans voor de hedendaagse kerk om onze ‘handen te wassen’ en de aandacht niet (meer) te richten op allerlei kerkelijke leringen, vormen en structuren en geleid worden door onzuiverheid, maar (weer) op zoek te gaan naar de bron: de persoonlijke intieme relatie met Jezus Christus, de Zoon van God die als mens naar de aarde kwam om ons vrij te maken van zonden – en ziekte.
© Manna Meditatie
Lees ook: